Dzisiaj mam dla Was bardzo spóźniony wpis na zakończenie sezonu wspinaczkowego. Tym razem odwiedziliśmy (po raz drugi) miejscowość Ogrodzieniec – bardzo malownicze miejsce do wspinania i na piknik. Na zamek też można spokojnie wejść, ale bileciki są i to płatne, więc tym razem sobie darowałam 😉
Ale atrakcje pewnie wynagrodzą cenę, bo jak patrzysz z góry 😉 to zamek i otoczenie wyglądają bardzo ciekawie – jest park linowy, strzelnica, scena do występów i wiele innych rzeczy, ale nie miałam wystarczająco czasu na patrzenie w tamtą stronę podczas wspinainia/asekurowania… 😉 Na pocieszenie załączam kolorowe zdjęcie:
Idzie zima i skały stają się coraz bardziej lodowate, a palce zamiast trzymać dziurek, zamieniają się w sztywne, bezużyteczne szkity.
Na szczęście ta jesień jest wyjątkowo łaskawa i co jakiś czas rzuca nam w twarz ładnym słońcem i pogodą na kilka dni, żebyśmy mogli nacieszyć się świeżym powietrzem i nagromadzić energii na zimę. Nie wiem jak Wy, ale jak mi jest zimno, odechciewa mi się „wszystkiego” i jedyne o czym marzę to ciepła kołderka, podusia
i herbatka, może być też jakaś książka do ozdoby, bo i tak przecież zaraz zasnę jak niedźwiedź po przeczytaniu kilku stron…
A a’ propos niedźwiadków to załączam Wam foto skałek, ale patrząc na nie z daleka zastanawiam się „Skąd ta nazwa?!”
Na ostatni wspin pojechaliśmy na tygodniu, nie tylko ze względu na pogodę, ale też na to, że w dni powszednie są „pustki” na skałach
i nie trzeba stać w kolejce do wspinania. Na pierwszy ogień poszedł „Niedźwiedź” – przepięknie usytuowana skała z ładnymi widokami na Zamek Ogrodzieniec.
Tak skała wygląda z bliska, dokładnie widzimy tutaj „Lalkę”
i kawałek Sfinksa po prawej, a Niedźwiedź jest schowany tam z tyłu „za murkiem” po lewej stronie:
Co do „Lalki” – niestety nie zdecydowaliśmy się wchodzić na tą zabawną i wyglądającą na całkiem prostą do zdobycia skałę, bo nie widziałam tam wpinek, a nie lubię nie widzieć spitów jak wchodzę
w nieznaną drogę 😉 Jakkolwiek „łatwa” by nie była!
Wspin na Niedźwiedziu jest bardzo łatwy i przyjemny! Może nie na wszystkich trasach, bo nie próbowałam „Pieszczot Gołoty” (do nadrobienia w przyszłym roku!) po tym, jak widziałam zmagania moich towarzyszy uznałam, że jestem zbyt miękka żeby się z Gołotą mierzyć… Jakie trudności tam znajdziemy? Trasy są oznaczone jako V, V+, VI, VI+, VI.1+, dodatkowo jest cała masa dziur i dziurek, i jest „za co złapać”, jest na czym stanąć. Ja osobiście zdecydowałam się na trasy: „Piekny Pieknoduch” V+, „Członek z Marmuru” VI, „Kaszka z Mleczkiem” VI+, „Szczuromania” VI+ i wszystkie poprowadziłam, więc mogę spokojnie polecić te trasy jako łatwe i przyjemne!
Tu Przemo robi Kaszkę z Mleczkiem na śniadanie ;):
Wejście Ady na Oszołoma:
I klasyczny rest „No hand’em” w wykonaniu Przema:
Mały ekspres, a jak cieszy:
Jak widzicie poniżej, widoki z Niedźwiedzia są bardzo fajne – Zamek Ogrodzieniec mamy praktycznie na wyciągnięcie ręki:
Z Niedźwiedzia mamy też ciekawy widok na Kaczora – z tej perspektywy wygląda jak ludzki profil 🙂
A tu już idę, jak widać patentuję nowe kosmiczne ruchy ;):
Tu widać, że skała ma naprawdę dużo sporych dziurek, które bardzo często się zaginają – trzeba tylko dobrą „wymacać” – fajne trasy na rozgrzewkę albo do przyjemnego, bezstresowego wspinania!
A poniżej już atak na Pieszczoty Gołoty (Ada, Bartek) i Szczuromanię (ja, Przemo) – kliknij, żeby powiększyć zdjęcie:
Pierwsze trudności przy wyjściu z przewieszenia na Gołocie:
Loża szyderców 😉
Adowe wejście na Członek z Marmuru:
Tego dnia mieliśmy takie apetyty na wspinanie, że zanim się spostrzegliśmy zastał nas zachód słońca, i drogę powrotną musieliśmy sobie oświetlać latarką (kliknij na zdjęcie, żeby powiększyć)
To tyle na dzisiaj, w następnym wpisie kolejne dni wyprawy
i ciekawe skały!
